Miejska Biblioteka Publiczna

Mogłoby się wydawać, że na temat tak popularny, jak kochanie siebie, wszystko już zostało powiedziane. Że dostępne poradniki o miłości własnej zawierają kompletny zestaw wskazówek, jak się za to zabrać i co w tym przeszkadza. Okazuje się jednak, że tak nie jest. Eugenia Herzyk - psychoterapeutka, założycielka i wieloletnia prezeska Fundacji Kobiece Serca, autorka książek Nałogowa miłość i Dorosłe Dziewczynki z rodzin Dysfunkcyjnych, w swoim najnowszym poradniku zwraca uwagę, że aby zająć się tematem miłości własnej najpierw należy określić, w jakim znaczeniu używamy tego pojęcia. Kochać siebie możemy na trzy, różne sposoby - zależny, narcystyczny i dojrzały. Każdy z nich przynosi inne konsekwencje, przekłada się na uczucia, jakie przeżywamy, zachowania, w które wchodzimy, czy relacje, jakie tworzymy. Rozkładając kochanie siebie na składniki - akceptację, współczucie, troskę, życzliwość, wdzięczność i wybaczanie, autorka pokazuje, jak całkowicie odmienne znaczenia przyjmują one w każdym rodzaju miłości własnej. Jako psychoterapeutka pracująca według założeń humanistycznych Eugenia Herzyk zachęca, aby nie wartościować różnych rodzajów kochania siebie, nie uznawać, że jakiś jest dobry, a jakiś zły. W zamian zaprasza do zadania sobie pytania - który z nich mi służy i dokonania takich zmian, aby wzmacniać ten wybrany. Książka pisana jest przez kobietę dla kobiet, dzięki czemu jej przekaz jest spójny, autentyczny i pełen prawdziwej empatii.

Michalina nie prowadzi bogatego życia towarzyskiego. Od kontaktu z ludźmi woli obcowanie z naturą. Pracuje w Instytucie Botaniki, powoli pnąc się po szczeblach naukowej kariery. Niespieszne tempo wynika z faktu, że jest mało przebojowa i nie potrafi zawalczyć o swoje.

No i jest kobietą, której w męskim świecie badawczym ciężko się przebić. Oparcia nie znajduje też w domu - władcza matka i jej równie władcza siostra mają wszystko to, czego Michalinie brak: urodę, siłę przebicia, zdecydowanie. I często jej przypominają o tym, co tak bardzo je różni.

Jasnym promykiem słońca na pochmurnym niebie życia Michaliny staje się nowy pracownik Instytutu - Filip. Choć wyprzedza ją w drodze po awans, wydaje się, że ich związek jest w stanie zrekompensować jej tę przykrość. Oraz wiele innych życiowych braków. Do czasu.

Najpierw ginie przełożony Michaliny, profesor Potoczkiewicz, czego Michalina jest świadkiem, a potem akcja nabiera tempa. Kto jest przestępcą, a kto ofiarą? Komu można zaufać, a kogo się bać?

Świat spokojnych z pozoru botaników to nie miejsce dla subtelnych storczyków, a dla mięsożernych rosiczek.